POSTACI

Ýnsanýn, dünyanýn, yurdun haberini,
aðacýn, kuþun, kurdun haberini,
seher vakitlerinde
	        yahut
		gecenin ortasýnda
taþýdým insanlara yüreðimin çantasýnda,
þairlik ettim
	bir çeþit postacýlýk yani.
Çocukken postacý olmak isterdim,
þairlik filân yoluyla deðil ama
basbaya, sahici postacý.
Renkli kalemlerle çizilirdi bin türlü resim
	hep ayný postacýnýn, Nâzýmýn resmi,
Jül Vernin romanlarýyla coðrafya kitaplarýna.
Ýþte, köpeklerin çektiði kýzaðý
		sürüyorum buzun üzerinde,
Iþýldýyor kuzey þafaðý
		konserve kutularýyla posta
				paketlerinde.

Bering boðazýný geçiyorum.
Yahut iþte bozkýrda gölgesinde aðýr bulutlarýn
asker mektubu daðýtýp ayran içiyorum.
Yahut da büyük þehrin uðultulu asfaltýndayým,
çantamda yazýlarý yalnýz müjdelerin
		yalnýz umutlarýn.
Yahut çölde, yýldýzlarýn altýndayým.
Bir küçük kýz ateþler içinde hasta.
Kapý çalýnýyor gece yarýsý:

-posta!
Küçük kýzýn gözleri açýldý mavi mavi.
Babasý yarýn akþam dönüyor hapislikten.
O karda kýyamette bendim bulan o evi,
komþu kýza bendim telegrafý getiren.

Çocukken postacý olmak isterdim.
Oysaki, Türkiyemde postacýlýk zor sanattýr.
Telegraflarda envai türlü acý
	mektuplarda satýr satýr keder taþýr
	o güzelim memlekette postacý.

Çocukken postacý olmak isterdim.
Muradýma, Macaristan'da erdim, ellisinde.
Çantamda bahar,
Çantamda Tuna'nýn pýrýltýsýyla
		kuþ cývýltýsýyla,
taze çimen kokusuyla dolu mektuplar.
Moskova'ya Budapeþte'den,
	çocuklarýn çocuklara mektuplarý.

Çantamda cennet...
Bir zarfýn üzeri:
"Memet,
Nâzým Hikmet'in oðlu,
		Türkiye"
		       diye yazýlý.
Moskova'da mektuplarý birer birer
kendim daðýtýrým adreslerine.
Yalnýz Memedin mektubunu götüremem yerine.
hattâ yollýyamam.

Nâzým'ýn oðlu,
haramiler kesmiþ yolu,
	mektubunu vermezler.

Nâzým HÝKMET