YILDIZLARDA UYKU

Þehre çöken karanlýk
Sokakta bir adam gördü.
Kattý adamý önüne
Evine götürdü.

Adam dinlendi biraz,
Sofraya oturdu.
Yemeklerini yediler,
Annesi çocuðu yatýrdý.

Þehre çöken karanlýk
Her gece baþucunda
Yalnýz korkan çocuða
Masallar anlatýrdý.

O gece garip bir þey oldu:
Karanlýk uzandý göðe,
Gökten bir yýldýz aldý,
Odaya getirdi.

Boþlukta dönen yýldýz
Iþýk ýþýk bölündü.
Renkli maytaplar gibi
Çocuðun üstüne döküldü.

Çocuk hemen uyudu
Uykusunda güldü.

Behçet NECATÝGÝL